Moja Kota jest nałogowcem. Wiedziałam o tym, że ma swoje słabości, ale nie sądziłam, że jest aż tak uzależniona. Kota, jak na kota przystało lubi kocimiętkę, tarzać się po podłodze, gdy ta jest czymś z chlorem wymyta, gania jak nakręcona za kawałkiem żółtego sera. Wiedziałam, że mymla mi jęzorem po chusteczkach papierowych, gdy tylko takie znajdzie. Ostatnio zapalenie oskrzeli uziemiło mnie na dłużej w domu. Opakowania z chusteczkami były poupychane wszędzie. W łazience, na szafce, w kieszeniach. Rozumiecie, nie muszę tłumaczyć jak to jest, gdy z nosa się leje. Zauważyłam, że moja Kota znika. Jako że zwykle jest jej wszędzie pełno, ciut mnie to zaniepokoiło. Wołam. Nie ma odzewu. Szukam w kuchni – ani śladu po Kocie. W pokoju też jej brak. W kantorku przed łazienką… Jest! Siedzi w koszyku, który był schowkiem na zapas chusteczkowy. Siedzi z takim oto wzrokiem. Myślicie, że się przejęła moim niepokojem o nią? Nic, a nic. Wyciągnęłam futrzaka z koszyka. Patrzę mu głęboko w oczy, a ten wszystkimi pięcioma kończynami się wyrywa. Wskakuje na koszyk i … Mymla! Musze chyba jej odwyk zrobić. Dwie ostatnie foty cyknęłam telefonem więc wybaczcie jakość.
Artykuł Kocie nałogi pochodzi z serwisu Viennese breakfast.
